Onze bloggende atleten

Triathlon IM 70.3 Luxemburg werd omgevormd tot een duathlon.

 Hannes Cool 2 years 6 months ago

Door de hevige stroming (te hoge waterstand) in de Moezel werd de triatlon omgevormd tot een duatlon. Niet echt leuk om te horen, maar kunnen niet anders dan dit te aanvaarden. Het zwemmen werd afgelast en we moesten eerst 5 km lopen in de plaats.

 

Vrijdag, de dag net voor de wedstrijd werd een drukke dag. Die dag moest alles gebeuren om zaterdag te kunnen starten. Verplaatsing, parcoursverkenning, kleine fietstest, inschrijvingsprocedure, fiets en de 2 verschillende wisselzonezakken klaar zetten in de wisselzone. Het weer was verre van ideaal, met soms hevige buien was het niet aangenaam buiten te vertoeven. Eenmaal klaar mocht ik mijn hotel gaan opzoeken en hopelijk doet een goede nachtrust wonderen om morgen te knallen.

Zaterdagmorgen verliep alles wat makkelijker omdat er geen zwemgedeelte was. Toch iets meer tijd over voor andere dingen. Een half uur voor de start mocht ik mijn supporters verwelkomen. Doet altijd enorm veel deugd!

 

De uiteindelijke start werd dan gegeven om 10 uur. De dunne start verliep wat stroef in het begin, maar gelukkig kon ik snel aansluiting vinden met de kopgroep. Het tempo lag hoog, maar niet super hoog. Alleen de laatste kilometer werd er gesprint naar de wisselzone. Toch kwam ik met de kopgroep in de wisselzone. Een snelle wisselzone was noodzakelijk. Tijdens het fietsen was het tempo in de eerste 10 km heel hoog. Daarna viel het wat stil. Omdat de eerste 30 km vlak waren, was de kopgroep nog groot met zo’n 15 à 20 man. Daarna begon de wedstrijd en was echt ieder voor zich op de eerste klim. Er vielen veel demarrages en aantal atleten waren er vandoor gegaan. Gelukkig kon ik mij handhaven in de achtervolgende groep. Tot kilometer 60 ging het heel goed, daarna moest ik de rol lossen. Hier heb ik mijn top 10 plaats verspeeld. Ik viel alleen en moest de laatste 30 km op mijn eentje afleggen. Ik verloor heel veel minuten ten opzichte van de groep. Na een sterk loopnummer kon ik nog één plaatsje opschuiven. Spijtig genoeg was de achterstand te groot om nog plaatsjes op te schuiven. Ik finishte als 11de atleet. Ik had als doel top 10 vooropgesteld, spijtig genoeg niet mijn doelstelling gehaald.

 

Na een korte analyse mag ik wel heel tevreden zijn van mijn prestatie op zo’n sterk deelnemersveld. Indien ik niet moest lossen in het fietsen was top 6 haalbaar geweest. Dus hier moet ik moed uitputten en blijven verder werken. Nu volgt een korte rustperiode om het tweede deel van het seizoen aan te vatten.

Xterra Polen 07-08-2016

 Kris Coddens 2 years 6 months ago

Na Xterra Frankrijk liet ik de conditie even afzwakken met de bedoeling om nu een 2de reeks wedstrijden af te werken. Polen stond eerst niet op de planning want kwam nog wat vroeg om in vorm te zijn, maar ik wilde toch graag al kennis maken met deze nieuwe wedstrijd.

 

Op de Nisraman 2 weken terug had ik al gezien dat mijn vorm nog niet kon tippen aan die van Yeray die hier ook meedeed, en dan stond ook nog Mauricio Mendez (MEX) aan de start die al heel mooie dingen liet zien en vorige week op Xterra Italië met heel veel overtuiging won. Dan hadden we ook nog Blignaut (RSA), Kubek (SVK), en Kubicek (CZ) waar ik toch ook rekening mee moesten houden.

Het zwemmen moest gebeuren in een oude zoutmijn die was ondergelopen en nu een prachtige plas vormde. We kregen 2 rondjes voorgeschoteld om aan 1200m te komen, maar dat bleek achteraf toch meer dan 1400m te zijn. Met een watertemperatuur van 22° was het enkel voor de agegroupers toegelaten met wetsuit te zwemmen. Leuk voor m’n reisgezellen Yves en Lorenz Claeys, maar minder leuk voor mij. Ik bracht het er toch goed vanaf en kwam net achter de belangrijkste groep uit het water. Mendez zat wel al 2min op de fiets.

Op de fiets mochten we iets meer rijden dan gewoonlijk en was er 35km af te leggen in 2 ronden die misschien wel voor 70% bestonden uit draaien en keren op singletracks door de bossen. Veel korte klimmetjes maar samen waren die niet veel meer dan 500 hoogtemeters waard. Er zat ook een passage door een grot tussen. Dat was een bijzondere ervaring en zorgde bovendien voor wat vertraging want daar was nog een pokemon te vangen ook. Enkel op het einde zaten er een 5 tal “saaiere” kilometers tussen door de velden.  

Al leek de temperatuur van het water redelijk mee te vallen moest ik toch weer wat opwarmen op de fiets en had ik wat moeite om in m’n ritme te komen. De paniek sloeg ook even toe toen ik zag dat ik m’n gels was vergeten. Ik zette m’n hoop op de bevoorrading en bedacht al hoe ik anders bij het ingaan van de 2de ronde een ommetje zou kunnen/mogen maken door de wisselzone waar die nog in m’n rugzak zaten, want een doorjager als ik ben zou ik er toch nodig hebben. Even de remmen toe aan de bevoorrading leverde me toch gelukkig 3 gels op. Ondertussen reed ik zowat heel de wedstrijd alleen en leek niet op te schuiven tot ik op het einde plots snel naderde op Kubicek en Mendez. Ik moest even aan onze nieuwe volksheld Greg denken. Yeray en Kubek reden toen nog voorop en ik kon als 3de wisselen met Kubicek en Mendez met ongeveer een minuut achterstand op Yeray.

Ook het lopen bestond uit heel veel draaien en keren op en af, waardoor je nooit veel snelheid kon ontwikkelen. Na ongeveer een kilometer had ik Kubek bijgehaald was ook Mendez bij me gekomen. De snelheid waaraan Mendez liep was indrukwekkend maar ik kon gelukkig ook vlot Kubek achterlaten.

Ik verwachtte niemand meer uit de achtergrond, maar voelde me ook niet meer zo fris en zo bleef het bij een 3de plaats. Yeray kon nog knap Mendez afhouden en won zo z’n eerste Xterra. Dat maakt 2-0 België-Polen voor dit weekend.

Voor mezelf ben ik dus wel tevreden met het podium al voelden ik me niet in supervorm, maar dat wisten we eigenlijk ook wel. Ik hoop dus dat er nog wat bij kan met de conditie want volgend weekend staat Xterra Zweden op het programma en de week erop Xterra Duitsland om 2 weken daarop mijn Xterra seizoen af te sluiten in Denemarken.

Reisgezellen Yves en Lorenz brachten het er ook goed vanaf. Yves werd 7de in z’n agegroup maar had toch wat beter gehoopt en Lorenz werd 2de wat hem normaal een ticket voor Maui oplevert. Tim Van Daele kreeg jammergenoeg te kampen met lastige darmen en bleef aan de kant om het bij een citytrip te houden.

XTERRA Poland Champion whoehahaa!!!

 Yeray Luxem 2 years 6 months ago
Tags: Standard

Het is weeral een tijdje geleden! Speedy updates, een klassieke fotoshoot van het materiaal voor en na de race, het raceverslag van een goede start of niet, sokjes toch maar aan of bleintjes lopen? Kom nou, dan liever een leuk verhaal, vol passie en emotie in de arena tussen start,T1,T2 en finish. Content generen zeggen ze dan, al heb je daar wel wat tijd en ruimte voor nodig. Er valt trouwens nog extra content ter rapen via het reizen, de trainingen,... maar eerst die training natuurlijk afwerken, recupereren, die cursus volzet krijgen op het werk, de XYZ-atleten hun schema's maken "Ik wil toch ook graag op tijd een schema op maat", de Scott bikes Spark, Scale, Foil in orde en bij regelmaat punten sprokkelen bij Leentje. Op dit moment dubbele punten te zoeken. Neen voor Pokemon GO is er geen tijd. Al kriebelde het al eens om met de warme vinger te drukken op de app. Tienersentiment. "I wanna be the very best, no one ever was" en dat gebeurde eindelijk. In Polen begot. Na 9 jaar 'professioneel' XTERRA racen, 9x top3, 4x top2, 2x top10 WK kan ik me XTERRA championship winner noemen. De 10 jaar topsportregel wordt wel heel strikt gevolgd. 

Mijn verhaal en deze race moeten we toch even vastleggen. Voor sokjes was er geen tijd. Ik was dusdanig bezig met een snelle wissel dat ik vergat mijn Zone3 speedsuit uit te trekken en dit na 10km bike pas besefte. Gewoon verder knallen. De Mexicaan Mauricio Mendes was de 'favorite for the race' (4de WK, winnaar afgelopen weekend) en leidde de dans na het zwemmen met 2min en na de eerste bikeloop met nog 40". Ik hoopte vooral de we hem niet te snel zouden inhalen zodanig zijn lopen zou afgebot worden. In de achtervolging zat ik tevens lekker in een groepje van afwisselend 3-5 man. Ik trok het tempo op als het stilviel of bikkelde bij wanneer er fouten gemaakt werden. Uiteindelijk zaten we met drie vooraan tot Mendez vlak voor mij zeer snel de Poolse grond wou proeven. Ik moest ook van de fiets maar kon me wel snel bijbikkelen richting Kubeck in front. Samen met Kubeck ging de samenwerking vlot en konden we met 1min op Coddens en 1'15" op Mendes beginnen aan het lopen. Als en bezetten begon ik te crossen door de pampa's. Mijn beentjes, waar gaan die naartoe? "Het is nog ver, maar het gaat goed, versnellen of niet"? Continue speelden deze gedachten door mijn hoofd. Mendes en Coddens achter mijn gat, geen cadeau maar ook niet voor hun dacht ik dan maar. Uiteindelijk moest ik mijn niet tot in de extreme dieptes van het afzien verplichten. Met nog 40" bonus TOOK THE TAP, alle er was er geen eigenlijk, maar gun me dat plezier toch even het te zeggen. Leentje en coach Olivier, vol spanning thuis achter de Facebook. Het was er ook eentje voor jullie he!

Voila! Content gemaakt, subtiele sponsorvermelding, bedankingswoordjes, hopelijk een vleugje humor, een lach en een traan! Nog niet? Merci mama en papa, Leen 
Oei we worden traditioneel. Afronden hier. 

Voor ongecontroleerde wedstrijdfoto's kan je altijd op de Facebook fanpagina terecht.
De meer kwalitatieve momenten zijn dan weer op Instagram geprikt en ontdek zeker inside info op twitter. 

Tags: XTERRA Polen win

Triatlon Berlare 

 Lars Baeyens 2 years 6 months ago
Afgelopen zaterdag trok ik naar Oost vlaanderen voor de kwart triatlon van Berlare. Anders dan bij de meeste kwartriatlons (die niet tot een regelmatigheidscriterium of kampioenschap behoren) was dit een draftwedstrijd. De afstanden waren ook een beetje afwijkend zijnde 1.5km zwemmen gevolgd door 45km fietsen om af te sluiten met bijna 11 km lopen.

Mijn ambitie vooraf was om voor het podium te gaan en in een goede dag eventueel zelfs de winst op te strijken. Tijdens het zwemmen had ik geen supergevoel (ik was ook wat nonchalant geweest en had mijn badmuts thuis vergeten) maar ik kwam met een ruime kopgroep uit het water, goed op schema dus.
Het fietsparcours startte op een mooie brede weg maar al na een tweetal kilometer belande ik in mijn ergste nachtmerrie: smalle wegen en veel bochten. Ik had geluk dat er niet zo hard gereden werd en ik kon dus voorlopig overleven door voor elke bocht wat op te schuiven naar voor om dan als laatste opnieuw de bocht uit te komen. In ronde twee kwamen we dan tussen gedubbelde atleten wat soms heel hinderlijk was (alle respect maar als je gedubbeld bent moet je ook niet proberen aan te pikken in de kopgroep om dan maar wat in de weg te rijden). Een atleet plaatste dan in het meest bochtige stuk een versnelling, hij ging met zware risico’s elke bocht in. Ik moest ook in de risico’s gaan om aan te pikken want natuurlijk reed ik weer achteraan. Dit ging twee bochten goed tot ik een inschattingsfout maakte en de bocht uitging. In de graskant kwam ik tot stilstand. Om je stuur in twee te bijten. Maar ik liet mijn kopje niet hangen en ging voluit in de achtervolging voor nog een ronde van 15km. Goed wetende dat ik de groep niet meer zou inhalen en dat ik mijn benen stuk zou rijden voor de loopproef.. Ik hoopte gewoon dat ik het gat niet te groot kon laten worden.

Als 10de begon ik dan aan mijn loopproef. Het gevoel zat zoals verwacht niet goed na die eenzame achtervolging en in de eerste ronde liep ik dan ook ver beneden mijn niveau. Toen ik bij de bevoorrading wat verkoeling zocht liep het ineens een stuk beter. Ik zag tot mijn verbazing atleten uit de kopgroep voor me lopen, dit gaf me echt nieuwe moed. Ik kon atleet na atleet oprapen. In mijn derde loopronde verhoogde ik het tempo nog wat (deze laatste ronde was uiteindelijk 2min sneller dan mijn eerste ronde!) en zo werd ik uiteindelijk nog 5de na mijn inhaalrace.
​
Dit resultaat was niet waarvoor ik gekomen was maar ik was wel blij dat ik weerbaarheid heb getoond. De belangrijkste opdracht is nu mijn fietstechniek verbeteren want zo laat ik een zo goed als zekere 2de plaats (winnaar Tilman was sowieso wat te sterk geweest) door mijn vingers glippen. Ik kan maar best eens leren om die verdomde bochten goed te nemen! 

World Cup Montreal: 10de plaats!

 Simon Decuyper 2 years 6 months ago

Na het afwerken van enkele succesvolle Europabekers voelde Simon zich eindelijk opnieuw klaar om de confrontatie aan te gaan op World Cup niveau! Montreal werd de plaats voor dit eerste treffen! Na een degelijk zwemnummer en een sterke fietsproef waarbij er toch voor schifting gezorgd werd, kon Simon zijn beste beentje voorzetten in de loopproef.

Het bericht World Cup Montreal: 10de plaats! verscheen eerst op Simon De Cuyper.

Zwalpen door de Alpen

 Seppe Odeyn 2 years 6 months ago
Na mijn spannende avonturen in de Alpen van vorig jaar stond ik natuurlijk te springen daar dit jaar een vervolg aan te breien. Nu weten we allemaal dat de onverwachtse feestjes de beste zijn en dus wist ik al op voorhand je kan avontuur niet plannen dat moet je overkomen. De insteek van mijn Alpen 9-daagse was dan ook lichtjes anders als het jaar ervoor. Ik ging in de eerste plaats op vakantie met mijn gezin, in de tweede plaats hard trainen in de bergen en op de 3de plaats wedstrijden doen. Aangezien ik niet blog voor een touroperator slaag ik de vakantie over en beginnen we bij het trainen in de bergen. Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met trainen in die bergen. Het eerste wat ik me daar steeds afvraag: wie haalde het in zijn hoofd om daar ooit een weg over te leggen, wat is er mis met gezellig in de vallei blijven wonen? Vol goede moed begon ik aan de gekende kleppers in de Alpen: Croix de Fer, col du Glandon, Alpe d’Huez,... Nu die laatste was eerder een verplicht nummertje aangezien ons appartement er bovenop lag. Ik moest mij die eerste dagen werkelijk naar boven slepen, afzien en vierkant draaien. Akkoord de omgeving maakt veel goed het is daar prachtig. Als ik echter meer als een uur aan het klimmen ben dan kan dat 15de watervalletje mij ook wel gestolen worden en dan is het enige dat moeder natuur mij nog kan bieden een goeie mistral in de rug. De eerste 2 dagen ging het dus niet zo vlot maar dan kwam de 3de dag en iedereen weet dat dag 3 niet beter is maar dat er gewenning komt aan het vierkant draaien en jezelf naar boven slepen. Je weet dan gewoon dat je niet moet proberen een tand lichter te schakelen want er is geen extra tand meer je staat al op de lichtste. Vervolgens kwam ik in de fase dat ik dacht de bergen te slim af te zijn. Want Alpe d’Huez is enorm zwaar maar een berg heeft uiteraard altijd 2 kanten. En die andere kant is niet zo gekend dus die zal wel niet zo lastig zijn want anders zou de Tour daar wel naar boven rijden. Maar helaas is niemand de bergen te slim af, die achterkant bleek al gauw 250 meter hoger te gaan en was zowaar nog lastiger. Ook de minder gekende cols op rijden was geen optie ik belande zo op de col d’Oulles. Den oullenberg zoals ons ma in het Herents zou zeggen. Totaal onbekende beklimming dus een lopertje dacht ik. Ja mensen een uur zwoegen om Oulles city te bereiken. Haarspeldbochten en stijgingspercentages om u tegen te zeggen. Nu vroeg ik me tijdens dat labeur af, als die onbekende cols dan zo lastig zijn waarom komt de Tour hier dan niet aan? Wel de vraag stellen is de vraag beantwoorden: Oulles is toch zo een 5 huizen groot. Oulles is vermoed ik vooral gekend voor hun ambachtelijke geitenkaas. Nu kost de aankomst van de Tour de France uiteraard wat geld en moeten ze zich in Oulles afvragen gaan we door de Tour naar Oulles te halen onze productie in geitenkaas kunnen vertiendubbelen zodat ze uit de kosten geraken? Waarschijnlijk niet dus geen aankomst boven op de col d'Oulles, jammer.  Mijn trainingen zaten er nog maar net op en de duathlon was al daar. Mijn eerste duathlon in lijn zowaar want we liepen 6.5km in Bourg d’oisans, we reden Alpe d’Huez op en liepen daarboven dan nog eens 2.5km voor de show. Spannendste moment was voor de start toen ik een klapband kreeg in de afdaling van Alpe d’Huez. Zelfs bergaf is die berg mij dus niet gunstig gezind. Opwarmen was niet nodig het was broeierig heet beneden. Ik werd nog snel gebriefd door Jakke Petralia over de te verwachte Franse tegenstanders en we konden vertrekken. Dat eerste lopen viel niet mee. Ik moest al redelijk snel mijn eigen tempo zoeken en zakte terug naar plek 12. Halfweg het lopen had ik dan toch een soort tempo te pakken waarmee ik aan mijn fiets kon geraken. Ik kon tot bij Tim Van Hemel lopen en wisselde samen met hem als 8ste.   Op de fiets had ik een kilometer om mijn Lake schoenen dicht te doen want daarna ging het al omhoog en kon ik bochten beginnen af te tellen. Dat ging nog vlot ook, ik schoof op naar de top 5 en had zowaar een soort klimritme te pakken. Uiteindelijk reed ik naar plek 2 en zag op het einde van de berg zelf de eerste rijden, maar de berg was op en dus moest ik nog 2.5km lopen waar niets meer in veranderde en ik zo dus 2de werd achter Emmanuel Meysat. Tim Van Hemel werd 10 de en 2de Belg waarna ik mezelf uitriep tot Belgisch kampioen bergduathlon!  ​Ik had een dagje om uit te rusten en om een zwemachterstand van 4 weken in te halen want 2 dagen later was het de lange afstand triathlon al. Met mijn ervaring van vorig jaar was ik minder nerveus, ik wist namelijk al dat dat water ijskoud ging zijn. Ik had na mijn blog van vorig jaar ook tal van tips gekregen over zwemmen in koud water. Eén daarvan was zorg dat je met een volle blaas te water gaat… Ok ik snapte de hint maar ik had koud aan mijn armen en een kleine rekensom leerde mij al snel dat ik 3 keer het volume van mijn blaas nodig had aleer ik ook maar enig warmer vocht aan mijn schouders zou krijgen. Ondanks de koude ging het zwemmen nog behoorlijk ik kwam 100 plaatsen eerder uit het water en zwom wat minuten sneller als vorig jaar. Niet dat ik progressie heb gemaakt ik ben deze keer gewoon niet op een vaste boei gezwommen en heb me beperkt tot slechts 25 meter rugslag tov 100 meter vorig jaar. Vervolgens mijn Orbea Orca op die ik voor de gelegenheid had uitgerust met een tijdritstuur, mijn bar ends waren wat lang, maar in de Alpen gelden de wetten van de natuur: die met het grootste gewei krijgt de meeste vrouwtjes dus dat zat goed.  De eerste kilometers waren bergaf, ideaal om terug op temperatuur te komen. Dan volgde de col de grand serre. Onbekend dus super lastig en de Tour is al langs de achterkant naar boven gereden dus dubbel buiten categorie. Ik kon goed opschuiven gaf een aantal mensen complimentjes over hun uitstekend zwemniveau en zocht mij ergens een weg naar voor. Vervolgens de col d’ornon op, ook onbekend en ook hier heeft de tour de achterkant al van gedaan wederom dubbele punten. Ondertussen spartelde mijn rug wat tegen, ik had mijn klim coup de pedale dan wel te pakken mijn rug was daar toch niet zo mee gediend. Ik kwam aan de voet van Alpe d’Huez, meermaals beklommen in de tour en bekend dus niet zo lastig. Bovendien waren er vroeger 23 bochten maar ze hebben 2 bochten moeten schrappen omdat Lance Armstrong 2 keer gewonnen had. Ik was hier al elke dag naar boven gereden dus dat zou nu ook wel lukken. Maar dan halverwege gebeurde het dat ik Seppe Odeyn merkte dat mijn tank ook wel eens leeg geraakt. Bochten af tellen ging niet meer ik wou gewoon niet omvallen. Mijn hert uiteindelijk in zijn stal geplaatst en nog vol goeie moed aan het lopen begonnen. Bleek dat toch wel niet dezelfde tank als het fietsen te zijn. Ik geraakte niet meer op kruissnelheid en moest nu kilometers aftellen ipv bochten. Ik haalde hier en daar nog wat volk in maar kwam lang niet in de buurt van mijn 6de plek van het jaar voordien. Ik eindigde uiteindelijk als 13de. Van Luyck man had zijn reputatie van Alp killer weer alle eer aan gedaan door 3de te worden en Timothy Van Houtem de broer van Joerie lid van mijn wrikclub werd 2de. Gelukkig kreeg elke deelnemer een knuffel marmotje waar mijn dochtertje heel blij mee was. Ik liep ook nog eens het combiné klassement mis want Tim Van Hemel pakte na zijn 10de plek in de duathlon een 2de plek in de korte triathlon.  Dit jaar dus geen helikopter frapatsen, wel goed getraind en een super vakantie gehad. Mijn triathlon was misschien iets minder maar over de duathlon ben ik zeker tevreden. 
Nog een maand goed trainen en het WK in Zofingen komt er al aan. Waar ik voor een top-20 plaats ga! 

ETU junior cup Tabor

 Stan Vandendriessche 2 years 6 months ago

Na een tweewekendurende stage in het “penzion sport” te Pisek met het nationale jeugdteam trokken we er op uit voor de volgende ronde in de ETU cup. De stage was een leuke maar ook stevige trainingssatge. Ik beleefde er een aangename twee weken met goede begeleiding, leuke teammates en goeie faciliteiten. De 2e week ben ik echter even ziek geweest maar zonder erg kon ik in volle vorm aan de start komen in Tabor.

 

Ik mocht als 76 mijn plaats kiezen in het water. Ik plaatste mij ongeveer in de midden naast enkele goede Zwitserse zwemmers. Ik kende geen super start en kwam pas na wat klappen geven en krijgen vrij. Ik lag mooi omringd midden in de 1e groep. Ik zwom gecontroleerd en behoudend mee. Ik kon aan de boeien telkens goed inschuiven en zo ook opschuiven. Zo kwam ik comfortabel 15″ van snelste zwemmer en mede Belg  Tuur Lemmens uit het water op een 10e positie. In de stijle klim van ongeveer 250m schoof ik nog wat posities op richting wissel.

 

Na een vlotte wissel kwam ik samen met de 1e groep op de fiets. Ik positioneerde mij direct mee vooraan en begon te rijden. De verwachtte samenwerking kwam niet op gang en zo werd het al snel een grote groep van ongeveer 35 man sterk. We reden verstandig mee aan kop (alle belgen) maar namen weinig kop met oog op het lopen. Het tempo werd af en toe eens wat de hoogte in getrokken maar werd altijd direct gedrukt. In het laatste kwart van het fietsen maakte ik een serieuze tactische fout en liet me wegdrummen richting de 2e wissel. Ik kwam midden het grote pak de wissel in en kwam op 20ste positie de wissel uit, schat ik.

 

Ik trok direct door in de 1e loopronde maar merkte al na drie kwart ronde dat ik gas zou moeten terugnemen. De volgende ronden waren echt afzien. Ik liep super naar beneden en haalde telkens weer wat atleten in. Maar zakte telkens door in het klimmend stuk van het parcours. Ik kon helemaal kapot nog finishen op een 25ste plaats als derde Belg.

 

Niet volledig tevreden over de wedstrijd. Met als conclusie dat lopen nog niet op mijn niveau is en dat er dus nog werk aan de winkel is. Nu richt ik me op de Jeugdwedstrijd in Izegem en het BK bij de junioren.

Summer Race Recap

 Claire Michel 2 years 6 months ago
It took an 11hr plane ride to Brazil to finally sit down and catch up on my blog. So here is the short version of my  summer racing and training since the end of the qualification period and in the lead up to the Olympic games.  Belgian Championships (sprint distance): 12 June ​Due to the busy international race schedule, it was nice to race on home soil for once. Besides being a bit sick, we incorporated this race into a bigger training block, so I was uncertain for how it would go. Nonetheless, I had a decent swim exiting second out of the water 10-15 seconds behind Charlotte Deldaele who took off strong on the bike. This gap remained almost identical on the bike until the “bigger” peloton of 8 or so girls caught us in the last 5km of the bike and we came into T2 as a group of a dozen or so athletes together. I tried to set a strong tempo for the first lap of 2.5km and then settled into pace in the end earning my first national title! I don't often get a chance to win races, so this was fun and a solid effort with some impressive Belgian women (only missing fellow Olympic-bound triathlete Katrien Verstuyft).  WTS Stockholm (olympic distance): 2 July After a choppy swim, we were off to attack the technical bike course in Stockholm. The course was different than last year, with some added tight turns, narrow streets and cobbles, which made it difficult for our second pack to work well together and we lost a fair amount of time on the lead peloton, (plus Flora Duffy on her impressive solo charge). Out on the run course, I tucked in behind Germany’s Laura Lindeman following her pace, but lost contact on the downhill at the start of the final lap and was able to hold on for a 17th place in a sprint finish. While there were still some areas to work on, overall I was pleased to feel my running legs coming back.  Training camp Bretagne: July 12-18  ​Along with five team mates from the Brussels Triathlon Club, we did a week training camp in Bretagne in the small village of Feins. We stayed with a generous host family on a farm and enjoyed farm-fresh eggs, meat, milk, as well as home grown fruits, jams, vegetables and of course the traditional galette de Bretagne. We were 500m from a beautiful open-water lake surrounded by running trails, kilometers of quiet, rolling country roads, and a short drive from several 25m and 50m pools and the coast for ocean swims. We capped off the week of training with a fun, fast “brick session” in the form of a 500m/20km/5km promo race. Again, regardless of the level, it still feels nice to take that finish line tape first. The organization was excellent, the atmosphere was great and it was a fun workout.   European Cup Rotterdam Only a short 2hr drive from Brussels, the European Cup in Rotterdam was a good opportunity to get a bit of race tempo and to preview the course of the Grand Final in 2017. After a decent swim, long run to transition, we were off to negotiate the tight turns, cobbles and turning points of the bike course. We accelerated hard out of every corner and thanks largely to the good work of the British girls and teammate Sofie Hooghe, our peloton caught the front group. Despite a poor second transition, I began slowly reeling in girls on the run. As I rounded the last turn in the lead with 500m to go to the finish, I was able to run down that blue carpet and enjoy my first European Cup victory holding that finish line tape overhead! Training Camp Banyoles Directly after Rotterdam, I headed to Banyoles, Spain for a final training camp with my coach and sparring partner for the week New Zealander Deborah Lynch. My younger sister, Stephanie, who lives in Madrid, along with her friend Kate were able to join us for a few days. It was a fun little group, with a relaxed atmosphere playing cards, chatting and eating tasty home-cooked meals between training sessions. Banyoles itself is an ideal training venue with a beautiful blue lake less than 200m from the hotel, nice running trails along the lake, rolling country roads for the bike and indoor and outdoor pool right by the lake. With the average daily temperatures often over 30°C, it was the ideal way to get ready for the potential heat of Rio.  Training camp Uberlandia I’m now a week into my final training camp here in Uberlandia, Brazil along with some athletes from  Team Belgium. The local Brazilians have been very welcoming, eager to help and even taught us a bit of Portuguese. The atmosphere is calm here and training is going well, but we can't help but keep the TV on between the training sessions to cheer on our Belgian teammates and stay tuned to the Olympic magic. With every gold medal performance I see, every teary-eyed parent in the stands, every seemingly herculean effort, every national anthem, I'm reminded of just how special it is to compete in the Games. Up next: the Olympic Games Finally, I'd just like to conclude with an enormous thank you to all those who've reached out to wish me luck. I am extremely moved by all the love and support and take so much energy and motivation from all the messages. ​​We head to the Olympic village next Monday August 15th with the women's triathlon race on August 20th at 11:00 am local time. Once again, thanks for reading, thanks for cheering and hope to make you proud next Saturday!

Summer Race Recap

 Claire Michel 2 years 6 months ago
It took an 11hr plane ride to Brazil to finally sit down and catch up on my blog. So here is the short version of my  summer racing and training since the end of the qualification period and in the lead up to the Olympic games.  Belgian Championships (sprint distance): 12 June ​Due to the busy international race schedule, it was nice to race on home soil for once. Besides being a bit sick, we incorporated this race into a bigger training block, so I was uncertain for how it would go. Nonetheless, I had a decent swim exiting second out of the water 10-15 seconds behind Charlotte Deldaele who took off strong on the bike. This gap remained almost identical on the bike until the “bigger” peloton of 8 or so girls caught us in the last 5km of the bike and we came into T2 as a group of a dozen or so athletes together. I tried to set a strong tempo for the first lap of 2.5km and then settled into pace in the end earning my first national title! I don't often get a chance to win races, so this was fun and a solid effort with some impressive Belgian women (only missing fellow Olympic-bound triathlete Katrien Verstuyft).  WTS Stockholm (olympic distance): 2 July After a choppy swim, we were off to attack the technical bike course in Stockholm. The course was different than last year, with some added tight turns, narrow streets and cobbles, which made it difficult for our second pack to work well together and we lost a fair amount of time on the lead peloton, (plus Flora Duffy on her impressive solo charge). Out on the run course, I tucked in behind Germany’s Laura Lindeman following her pace, but lost contact on the downhill at the start of the final lap and was able to hold on for a 17th place in a sprint finish. While there were still some areas to work on, overall I was pleased to feel my running legs coming back.  Training camp Bretagne: July 12-18  ​Along with five team mates from the Brussels Triathlon Club, we did a week training camp in Bretagne in the small village of Feins. We stayed with a generous host family on a farm and enjoyed farm-fresh eggs, meat, milk, as well as home grown fruits, jams, vegetables and of course the traditional galette de Bretagne. We were 500m from a beautiful open-water lake surrounded by running trails, kilometers of quiet, rolling country roads, and a short drive from several 25m and 50m pools and the coast for ocean swims. We capped off the week of training with a fun, fast “brick session” in the form of a 500m/20km/5km promo race. Again, regardless of the level, it still feels nice to take that finish line tape first. The organization was excellent, the atmosphere was great and it was a fun workout.   European Cup Rotterdam Only a short 2hr drive from Brussels, the European Cup in Rotterdam was a good opportunity to get a bit of race tempo and to preview the course of the Grand Final in 2017. After a decent swim, long run to transition, we were off to negotiate the tight turns, cobbles and turning points of the bike course. We accelerated hard out of every corner and thanks largely to the good work of the British girls and teammate Sofie Hooghe, our peloton caught the front group. Despite a poor second transition, I began slowly reeling in girls on the run. As I rounded the last turn in the lead with 500m to go to the finish, I was able to run down that blue carpet and enjoy my first European Cup victory holding that finish line tape overhead! Training Camp Banyoles Directly after Rotterdam, I headed to Banyoles, Spain for a final training camp with my coach and sparring partner for the week New Zealander Deborah Lynch. My younger sister, Stephanie, who lives in Madrid, along with her friend Kate were able to join us for a few days. It was a fun little group, with a relaxed atmosphere playing cards, chatting and eating tasty home-cooked meals between training sessions. Banyoles itself is an ideal training venue with a beautiful blue lake less than 200m from the hotel, nice running trails along the lake, rolling country roads for the bike and indoor and outdoor pool right by the lake. With the average daily temperatures often over 30°C, it was the ideal way to get ready for the potential heat of Rio.  Training camp Uberlandia I’m now a week into my final training camp here in Uberlandia, Brazil along with some athletes from  Team Belgium. The local Brazilians have been very welcoming, eager to help and even taught us a bit of Portuguese. The atmosphere is calm here and training is going well, but we can't help but keep the TV on between the training sessions to cheer on our Belgian teammates and stay tuned to the Olympic magic. With every gold medal performance I see, every teary-eyed parent in the stands, every seemingly herculean effort, every national anthem, I'm reminded of just how special it is to compete in the Games. Up next: the Olympic Games Finally, I'd just like to conclude with an enormous thank you to all those who've reached out to wish me luck. I am extremely moved by all the love and support and take so much energy and motivation from all the messages. ​​We head to the Olympic village next Monday August 15th with the women's triathlon race on August 20th at 11:00 am local time. Once again, thanks for reading, thanks for cheering and hope to make you proud next Saturday!

Triathlon Montagne du Sancy

 Tom Vandenbussche 2 years 6 months ago
Beter laat dan nooit, maar hieronder volgt nog een verslag van mijn 4de plaats in de Triathlon Montagne du Sancy in La Tour-d'Auvergne, een dorpje in het Centraal Massief, op zondag 17 juli. De negen dagen erna verbleef ik bij West-Vlamingen in Ardeche Rozentuin, een Bed and Breakfast in Genestelle.

De hitte had een groot deel van onze zuiderburen in zijn greep en dat heb ik geweten. Ik wist uit het verleden natuurlijk al dat ik in tropische weersomstandigheden nooit op mijn allerbeste niveau presteer, om de simpele reden dat ik te veel vocht- en dus ook zoutverlies lijd. Jammer, maar iedereen heeft zijn beperkingen.
Toch ambitieusToch stond ik met ambitie aan de start van de bergtriatlon - de Sancy is de hoogste vulkaan in het Centraal Massief - over 1,4 km zwemmen, 48 km fietsen (900 hoogtemeters) en 10 km lopen (250 hoogtemeters). De duur van deze wedstrijd kwam immers overeen met de Powerman van Geel in 2013 en toen strandde ik op een zucht van Belgisch brons. Bovendien stond het parcours me aan en wist ik sinds Guéret dat mijn zwemniveau in vergelijking met vorig jaar een duidelijke stijgende lijn vertoont. Moeilijk was dat natuurlijk niet... :-)


Er stonden ongeveer 100 deelnemers aan de start van de Altitude Challenge. Ik kende een goede zwemstart en ondanks de nodige klappen vond ik al vlug een goed ritme. Ik had niet hetzelfde gevoel als twee weken ervoor in Guéret, maar ik wist dat ik in deze warmte - ruim 40 graden in de blakende zon - niet meer mocht verwachten. Na één zwemronde - met een zogenaamde "sorti à l'australienne" - zag ik op mijn Garmin dat ik goed bezig was. Ik kon mijn tempo vasthouden en kwam na net iets meer dan 24 minuten uit het water. Na afloop bleek dat goed voor de 26ste tijd en volgens één van de arbiters ging het om een afstand van 1.400 à 1.500 meter.
Ik sprong op de fiets en kon aan mijn inhaalrace beginnen. De eerste ronde verliep vlot en bij de eerste passage aan de wisselzone bleek ik in vierde positie te liggen, op goed vier minuten van de leider. Toen al voelde ik echter dat de hitte een behoorlijke tol begon te eisen, want ik bleef overmatig zweten. Dit zou ik sowieso cash betalen in de slotrun, besefte ik. Ik kon een goed tempo aanhouden, maar haspelde de tweede fietsronde toch een minuut trager af dan de eerste. Ik won nog één plaats en begon met een mooie voorsprong op de vierde aan de slotrun.
Loodzware slotrunDie was niet van de poes. Twee keer een ronde van goed vijf km - in totaal moesten we ruim 10,5 km lopen - met de eerste twee km telkens steil bergop. Offroad én in de blakende zon. Ik had het meteen moeilijk en stond bergop bijna stil. Het was echter pas aan kilometer acht dat één concurrent me voorbijstak. Ik vond in de slotfase nog een goed ritme, maar het was te laat. Ik werd vierde...


De zege ging naar Sébastian Moreau, eind mei nog 22ste in de Ironman van Lanzarote en vorig jaar nog aan de slag op Hawaï. Hij fietste trouwens twee minuten sneller en liep ook nog eens een uitstekende run. De derde in de uitslag (Romain Daumas) was in 2010 nog 15de in de Embrunman. De zesde (Nicolas Moussours) werd een maand eerder vijfde in de langeafstandstriatlon van Lac du Bouchet.
Achteraf gezien ben ik best wel tevreden met deze prestatie, want in normale omstandigheden was ik probleemloos op het podium geëindigd.

Wedstrijdgegevens:
- 1,4 km zwemmen in 24'28"
- 47,8 km fietsen in 1u18'52" - gem. 36,3 km/u - 900 hoogtemeters - NP 309
- 10,5 km lopen in 52'30" - gem. 12,0 km/u - 280 hoogtemeters (trail)
Uitslag: LINK.

Artikel in "La Montagne" (regionale krant Auvergne): LINK of ...


Volgende wedstrijd: duatlon La Gileppe op zaterdag 13 augustus.

Pages